Κι αν γράψει αηδίες;

Άνθρωπος στο πηγάδι

ΜΑΝΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΥ

ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ

Το μυαλό του προσηλώθηκε στο κείμενο που είχε γράψει και σκέφτηκε ότι σ’ αυτό ακριβώς το σημείο του μονολόγου του έπρεπε οπωσδήποτε να γράψει με κεφαλαία γράμματα ΜΕΓΑΛΗ ΠΑΥΣΗ.
….
Θα μπορέσει άραγε να πείσει το φίλο του ηθοποιό…
….
για μια τέτοια σιωπή; Σελ.211

Αυτά και τα’ άλλα που δεν λέγονται πώς να τα επαναφέρεις; Σελ. 212

Θα με ρωτάς και θ’ απαντώ δίχως λέξεις. Καταλαβαίνεις; Σελ. 213

Σκέψου! Το μυαλό τι το ‘χεις; Σελ. 214

Έρχονται λέξεις στο μυαλό του χωρίς να τις ζητήσει. Τι θέλουν αυτές οι λέξεις; Ποιος του τις στέλνει; Δεν τον ενοχλούν, αλλά δεν έχουν λόγο και να εμφανίζονται. Σελ. 222

Α, βέβαια, θα παραιτηθεί. Θ’ αλλάξει ζωή. Σελ. 226

Πάντα επιστρέφει κάποια στιγμή ο άνθρωπος ν’ αποτελειώσει το έργο του. Τίποτα δεν αφήνει μισό. Να το βρουν ακέραιο όσοι ακολουθούν και όπως το φαντάστηκε. Σελ. 254

Θα ‘ναι κλεισμένος στο γραφείο του και γράφει. Τι γράφει; Ίσως αριστουργήματα. Χαλάλι του τότε! Κι αν γράψει αηδίες; Σελ. 255

Ελπίζει στο ακατόρθωτο.
….
Κανένας δεν έχασε ελπίζοντας. Σελ. 256

«Ξεγύμνωμα της ψυχής» το ονόμαζαν, κι έτσι η ψυχή εμφανιζόταν στο χειρουργικό τραπέζι απροστάτευτη και τελείως έτοιμη για οποιαδήποτε ανάλυση. Σελ. 262

Η ευχή της γιαγιάς του: « Σε ξερή πέτρα να πας και νερό να βρίσκεις». Σελ. 265

Κάποιος τον κυνηγούσε πάντως για άγνωστη αιτία.
….

Δεν έμενε ευχαριστημένος με όσα έγραφε.
….
Πώς να ενσωματωθούν όμως οι ήχοι στο χαρτί; Δεν ήταν λύση να γραφούν νότες. Σελ. 206

Με τον καιρό παραιτήθηκε κι από τα ελάχιστα, αλλά, χωρίς να το καταλάβει και χωρίς τη βοήθεια κανενός φαρμάκου, εγκατέλειψε και απομάκρυνε οτιδήποτε έφθειρε την ψυχή και το σώμα του.
….
Τώρα το μόνο που ήθελε ήταν ένα δωμάτιο στη ρίζα ενός βουνού, μ’ ένα σιδερένιο κρεβατάκι, τα λίγα απαραίτητα έπιπλα και οπωσδήποτε ένα παράθυρο που να βλέπει στη θάλασσα.
Σελ. 207