ΗΛΙΟΒΑΣΙΛΕΜΑ

»Εσένα που είσαι συγγραφέας, είναι στο χέρι σου πια, μόλις βγεις απ’ το πηγάδι, να τα καταγράψεις όλα καταλεπτώς και να γράψεις τις παρατηρήσεις σου και τις ενστάσεις σου. Βρες έναν τρόπο να ενσωματώσεις και την ιστορία που σου είπα ανάμεσα στις τρις ιστορίες που σκέφτεσαι να γράψεις. Ξέχασα να σου πω τη μικρή συνέχεια για το περιστατικό της συκιάς.
Σελ. 152
Ο τρόπος της ομιλίας του θύμιζε πολύ καλά μια παλαιά δική του εποχή, όταν ντυνόταν, πάνω κάτω, σαν κι ετούτον, όταν τα επιχειρήματά του ήταν σαν όλα εκείνα που του αράδιασε, όταν τίποτε ακόμη δεν προμηνούσε τι θα γινόταν αργότερα και πώς θα μάτωνε τελικά μέσα στην αναζήτηση, την αγωνία, την ταπείνωση και παρ’ όλα αυτά, την απόλαυση και τη λύτρωση που δίνει η άσκηση μέσα από τις λέξεις.
Σελ. 153

Καθώς άνοιξε το φερμουάρ του παντελονιού του για να κατουρήσει, κατάλαβε ότι το ρούχο του ήταν υγρό. «Ίσως βράχηκα με το νερό του πηγαδιού» σκέφτηκε «σε κάποιαν αδέξια κίνησή μου, που δεν κατάλαβα». Αποκλείεται. Ήταν πολύ υγρό και το σλιπάκι του. Πράγμα που σήμαινε ότι κατουρήθηκε χωρίς να το καταλάβει. Πότε έγινε; Και έγινε μόνο μία φορά ή πολλές;
Σελ. 158

Σε ποιο καράβι μπήκε και ποιος τον βοήθησε να βγει σ’ αυτά τα μέρη που τον κοροϊδεύουν; Στην πατρίδα του ήταν καθηγητής των γαλλικών. Κάτι θα γράψει γι’ αυτόν. Πρέπει να τιμήσει τις αναμνήσεις του. Να τιμήσει εκείνους που του χάρισαν τόσες εικόνες και τόσες λέξεις. Τώρα φοβάται. Φοβάται περισσότερο το φόβο του. Κι ενώ είναι λυσσασμένος και πεινασμένος για λέξεις και εικόνες, γι’ αυτόν δεν έγραψε ποτέ. Κι όμως, αυτά θα τον σώσουν. Να σωθεί. Μόνο γράφοντας θα σωθεί. Και πώς θα βγει απ’ το πηγάδι;
Σελ.160

Μόνο τα πουλιά, τα πετεινά του ουρανού, στον μεγάλο φίκο. Τι ώρα ήταν; Και γιατί τιτιβίζουν τα πουλιά τέτοια ώρα;
Σελ.161